januari/
april
2007 |
Jan Rap en zijn maat
|
Hedendaagse toneelklassieker Meteen was Jan Rap in het theater een
sensatie. Meeslepend, sociaal theater, dat de zenuw van de tijd raakte.
Nu, 30 jaar later, brengen we het opnieuw uit. Niet alleen omdat het
zo’n goed stuk is – al zou dat al reden
genoeg zijn – maar om met de kennis van
nu naar de gebeurtenissen van toen te kijken. De pijn en het verdriet
van ontwortelde jongeren toen was even hevig als nu. Hun gevecht om aan
het noodlot te ontsnappen vaak even heroïsch. Die strijd volgen we in
Jan Rap en de uitslag is onzeker. Toen en nu. Maar we ademen met ze mee,
we bemoedigen ze of vallen ze af. Jan Rap is zo’n stuk waar je ingezogen
wordt of je wil of niet. En theater is de plek waar je de opwinding van
de dag kan vergeten. Waar je, door naar gebeurtenissen uit de zeventiger
jaren te kijken, beter leert te begrijpen wat er nu gebeurt. We laten
het stuk van Yvonne Keuls
voornamelijk intact. We zouden gek zijn als we dat niet deden.
Ger Beukenkamp maakt een lichte bewerking en plaatst het stuk in een
raamvertelling: de twee vrouwen, die centraal staan in het stuk, Emmy,
de leidster van het opvangtehuis en Gemma, haar meest weerbarstige
pupil, komen elkaar weer tegen. 30 jaar later. De hernieuwde
confrontatie is de even ontroerende als historische slotscène. |
|
Regie:
Peter de Baan
Tekst:
Yvonne Keuls
Spel:
Susan Visser
Sjoerd Pleijsier
Jan Tekstra
Margreet Boersbroek
Egbert-Jan Weeber
Terence Schreurs
Tim Murck
Noël S. Keulen
Shertise Solano |